Het begin, het idee.

Dat we deze route zouden gaan rijden, wisten we al in januari. Op dat moment ook meteen de terugreis met de Cycletoursbus geboekt. Echter, in die tijd had ik hevig last van mijn heup. Achteraf blijkt dit gekomen en in stand gehouden door een iets te fanatieke sessie schaatstrainingen.

We fietsen al jaren, veel in het dagelijks en daarnaast tijdens vakantie trektochten, maar ik had op het moment van boeken wel mijn bedenkingen of ik deze keer wel zo lang zou kunnen fietsen. De start gelijk de heuvels van de Ardennen in leek mij dan ook niet zo geschikt. We hebben toen gekozen voor de Eifel variant.

Uiteindelijk ging het met die heup, na stevige fietstraining in het voorseizoen al snel een stuk beter. De keus voor de Eifelvariant bleef staan, ook omdat ik al vaak in de Ardennen had gefietst, en wij vorig jaar tijdens onze tocht door Duitsland aangenaam verrast waren door het goed georganiseerde fietspadennet van de oosterburen.

Het fietsen van een beschreven route was voor ons nieuw. Het ontdekken is er wel af, maar het door het land cruisen met een tekst onder je neus is wel gemakkelijk!

Dit jaar serieus voorbereid, dat merkten we al meteen. Minder afzien en minder zadelpijn ;-)

Het etappe schema

Eerste deel (Roermond naar over de grens, Lorraine)

Om te beginnen wil ik de stijl van het blog een beetje, voor zover mogelijk

, naar eigen smaak aanpassen. Ik kies niet voor een stukje per dag. Kijk, die tent op-en afbreken, hoe laat weg en hoe snel c.q. traag weer binnen, hoe laat in het zwembad of in de naastgelegen beek, hoe heet het was en in de supermarkt weer hoe koud.. verzin het maar... Dat wordt het niet. Ikzelf voel dan op dag huppeldepup, bij het doornemen van andermans belevenissen, alle energie tot verder lezen uit mij stromen, het lijkt mij dat ik daar niet de enige in ben.

Wilt u zich verdiepen in het etappeschema, dan staat dit hierboven paraat. Handig voor als u zelf plannen gaat krijgen naar aanleiding van dit verhaal (dat hoop ik natuurlijk!) of al heeft en bevestiging zoekt.

Wilt u tips voor deze route, bijvoorbeeld over de dagetappes, welke camping wel en welke beter van niet, dan wil ik die met alle plezier aan u mailen!

Samengevat waren deze 3 weken van eind juni tot midden juli 2010 voor ons een succes. Het was vanaf dag 1 ongeveer 30 graden en dat zou alleen maar verder oplopen met de verplaatsing zuidwaarts. Natuurlijk hadden we daar rekening mee gehouden, maar 3 weken lang was echt een kadootje. Wisten we dit van tevoren, dan hadden we NOG minder mee hoeven nemen. En we waren al zo goed bezig geweest met gewicht besparen. Dit altijd weer na terugkomst van eerdere reizen; 'minder is mooi meegenomen'!

Dachten we de eerste dagen nog aan uitslapen en wachten op de aflevering van de camping broodjes ontbijt service; dat hebben we door de hitte snel bijgesteld.
Het richtgetal in de ochtend werd 7. 7 voor 7 uur vertrek vanaf de camping. De ervaring leerde dat we 5 kwartier nodig hadden voor koffie en een stevig ontbijt, opbreken en inpakken/opladen. Het is ook nog vroeger geweest, kwart voor 5 opstaan (!). Nadeel is dan wel dat je in de schemer aan het opereren slaat en erg stil moet zijn om de buren niet te irriteren. (die w.s. toch niet sliepen vanwege de warmte, maar goed) Voordeel is natuurlijk dat de wereld er om 6 uur heerlijk fris, stil en voorzien van mooi licht van de eerste zonnestralen bij ligt.
Met dit schema was het gebruikelijk om rond enen op de volgende camping aan te komen. Boodschappen probeerden we in de ochtend gedaan te hebben. Het werd vrijwel kansloos om later in de hitte nog een keer de fiets te pakken richting winkel... Geen puf meer bij ruim 30 graden.

Terug naar Roermond, oftewel de start.
De planning om de eerste dag meteen 109 km aan de gang te gaan, dat hadden we niet voorzien. Echter, het ging als een speer, de conditie was goed, de Rurufer Radweg was een beetje stoffig maar reed lekker door, een klein briesje in de rug. GAAN. Het geplande hotel hebben we kunnen overslaan. En wat is er aardiger dan met dit mooie weer de tent neer te prikken? Het werd Nideggen. Voor mij leuk, in een vroeger leven was ik van het rotsklimmen, dus ik kende het hier.

De 'Eifelvariant' speelt zich af naast de rivieren de Rur, de Kyll en de Mosel. Gevolg hiervan is dat er minder geklommen hoeft te worden (vergelijking met de Ardennen). Bovendien is deze route goed gemarkeerd... En toch hebben we soms een hellinkje/helling de verkeerde kant op gepakt, hoe kan het. Sommige campings bleken niet zo snel vindbaar, of we zaten gewoon niet op te letten, sluit ik ook niet uit.. Wel een goede manier om het aantal hoogtemeters alvast een leuke boost te geven.
Duitsland was prettig door te fietsen, de diep uitgesleten rivierdalen zijn werkelijk prachtig. We komen vast weer een keer terug!
Het vervolg aan de franse kant is al vele malen beschreven als troosteloos, leeg, enzovoort. Ik moet zeggen, bij zuidfranse weersomstandigheden, valt dit allemaal toch in een ander perspectief. Wij vonden het er wel oke. Het was er lekker rustig en de mensen waren er aardig.
De winkeldichtheid is wat anders als wat we gewend zijn, maar hongerend op de fiets? Nee hoor, hoeft niet, echt niet!

Het middenstuk (Omgeving Metz naar Jura)

We begonnen er al aardig in te komen. Zo'n eerste week fietsen is toch weer even een ritme oppakken wat al een jaar achter ons lag. Eigenlijk ging het beter als alle voorgaande keren, dank aan de goede voorbereiding, met flink wat fietskilometers met en zonder bepakking in Nederland. Daarnaast, meer aandacht aan minder meenemen (vooral ik). En de route zelf is natuurlijk minder een conditie slag als in de Pyreneeen, of in Oostenrijk aan de gang te gaan..!

Dit maakte dat de geplande rustdagen in de eerste 2 weken, bedacht in nederland bij het maken van het routeschema, overgeslagen zijn. En het blijft een keus: of een rustdag en de dag daarna 90 km 'moeten', of 2x 45km. Het in de ochtendkoelte rijden beviel zo goed dat die 45 km een makkie bleek en we vervolgens nog tijd genoeg overhielden voor een zwembad-beek-boek-siesta-wijntje. Met deze dagindeling leek het wel vakantie!

Het landschap heuvelde in dit deel van de reis verder, met soms een steil stukje erin om het niet al te laf te laten worden. Soms moeten er wat drukkere wegen worden genomen maar vaak gaat het over verstilde weggetjes verder. Mooi vonden we de eindeloze graanvelden, met de inmiddels opgerolde strobalen. De dorpjes zelf, daar gebeurt het niet. Typisch frans. Stel dat je een frans tweede huis zou willen kopen; hier staan ze (ook). Lekker rustig. Je kunt er zo aan je te schrijven boek beginnen. Rest nog inspiratie...

De Jura verschijnt op een zekere dag aan de horizon. Ha bergen! Dat is leuk! (wij houden van bergen, wij fietsen er ook graag in, alleen nu deze reis even wat minder)
Erg de moeite waard vonden wij de Cirque de Baume. Even een stukje van het pad af, maar dan heb je ook wat. Veel mooier dan de Cirque de Lardoye, welke je niet kunt ontwijken. En natuurlijk in een mooi strijklicht, kenmerkend voor de vroege ochtend. Bijzonder was ook het ondergrondse kanaal van de Saone. Verderop waren de Gorges van de Ain een kaskraker. Gorges hebben een aanzuigende werking. En vooral met de auto. Hier niet. Er was NIEMAND. Zouden ze nog niet ontdekt zijn ?? Dan houden we dit zo stel ik voor!

Ons toetje, of was het toch een hoofdgerecht (M. Ventoux)

Het verder afzakken zuidwaarts gaat nog steeds lekker. De Jura is op, dat is jammer, het achterland van Lyon is niet heel mooi. Ter decoratie nog een kerncentrale, tussen de snelwegen en zonnebloemen...

Ook zijn we eens aan het rekenen geslagen. De conclusie was, als in dit tempo doorgereden; dan hebben we ruim 3 dagen stuk te slaan in zinderend Avignon. Dat wilden we niet. We zijn geen stadsmensen. Ik vind winkelen natuurlijk leuk, want vrouw, maar met 40 graden is de kooplust geen issue meer. Er is een festival in de zomer in A. dat dan weer wel.

Maar bergen.. ze zijn er wel hoor. En laat er nu een vlak langs de route staan... met een klein ommetje... En ja hoor. Zo gingen wij vreemd. Wij stopten de groene route gids in de tas in plaats van erop en trokken zuidoostwaarts. Vanaf Valreas naar Vaison la Romaine.
De dag erop zijn we er tegenaan gereden, de Mont Ventoux. We hadden vanaf de camping er al een mooi zicht op. Hoe aantrekkelijk kan iets zijn? Het blijft een byzondere berg.
Voor mij een tweede keer met fiets naar deze top. Deze keer heb ik er zeker meer pret aan beleefd. Ondanks de zwaardere vakantiefiets ipv een lekkere licht racemodelletje! Het was helemaal goed. De schaapskudde die vlak onder de top de weg over werd gedreven maakte voor ons het plaatje compleet. SUPER.
Wij hebben ons verbaasd hoe druk het werd. Weer terug rond het middaguur in Malaucene gingen er nog genoeg op de fiets richting omhoog. Lieve help, het was al 35 graden. Wat bezielt die mensen??

Na een rustdag die zich voornamelijk afspeelde in en naast de beek van de camping, is het aftellen richting Avignon. En laten we nu die laatste fietsdag, gewoon de hele ochtend, de vers aanwakkerende mistral mee hebben? Na al het zweten nu even niet. Het voelt raar. De makkelijkste 66km van de hele reis rollen we af.
Het eerder genoemde festival was de moeite waard. De acts in de ochtend in de straten van A. maakten het plaatje compleet.
Gelukkig waren we niet serieus van plan geweest hier eerder in de week te zijn, de camping was namelijk VOL. Tijd om het busje in te laden dus... (www.cycletours.nl)